Ereğli’nin BDSM Delisi İlayda

Kendimi bazen en sessiz ânların ortasında en yüksek çığlığı atıyormuş gibi hissediyorum. Çevremi saran alacakaranlıkta, adımlarımın çıkardığı ufacık bir ses bile adeta yüreğime kadar titreşim yayıyor. Bir Ereğli Eskort olarak bedenimi sergilerken, her zaman gürültülü bir müziğe ya da parlak ışıklara ihtiyacım olmadığını fark ettim; çünkü bedenimin kendi müziği, kendi ışığı var. İçimdeki ritmi, duruşumun ve bakışlarımın yansıttığı o sessiz çığlığın temeli hâline getirdim.

Örneğin, aynanın karşısına geçtiğimde, ilk bakışlarımı boynuma ve omuzlarıma doğru yöneltirim. Bu bölge, sanki beni ben yapan o hassas dengenin başlangıç noktası. Omuzlarımı hafifçe dikleştirdiğimde, boynumun çizgisi daha da belirginleşir ve yüz hatlarımın ardından gelen o zarif eğim kendini gösterir. İşte tam da burada, sessizliğin içindeki en güçlü ifadelerden biri saklanır; tek bir kelime etmeden “Ben buradayım ve kendimden eminim” diyen bir duruş. O duruş, bakışları doğal olarak üzerimde toplar.

Göğsümden belime inen hat, içimdeki heyecanın ritmini yükselten bir yola benziyor. Gecenin sessizliğinde bile göğüslerimin nazik inip kalkışını hissedebiliyorum. Nefes aldığımda, sanki içimdeki sıcaklık bu yola yayılıyor ve onu büyütüyor. Bazen hafif bir fısıltı—dudaklarımdan değil, bedenimin tamamından yükselen o duyusal ses—beni izleyenleri de bu ritme dâhil ediyor. Çünkü ben sessizlik içinde bile şehvetin dilini konuşan bir kadınım, ve bunun dışa vurulması için gürültüye hiç ihtiyaç yok.

Bel çukurum, omurgamın tam ortasında küçük bir mucize gibi. Parmaklarımı orada gezdirdiğimde, vücudumdaki her kıvrımı hâlâ keşfetme potansiyelim olduğunu fark ediyorum. Bazen ufak bir bel çevirme hareketiyle, bu çukuru daha belirgin hâle getirir, eşzamanlı olarak kalçalarımın kışkırtıcı hatlarını da açığa çıkarırım. Kalça kemiklerimde saklı duran özgüven, eski çağlardan beri “tanrıça” olarak adlandırılan imgenin modern bir yansıması gibi gelir. Çünkü her adımımda, sessizliği yırtan bir cesaret ifadesi taşıdığımı biliyorum.

Kalçalarımdan bacaklarıma kadar uzanan çizgi ise benim için hareketin ve akışın sembolü. Uzun ya da kısa, ince ya da dolgun olması hiç fark etmez; önemli olan, yürüdüğümde vücudumun tamamına nasıl hükmettiğim. Bir topuk sesi, bazen bütün bir odayı doldurabilecek güce sahiptir. Her “tık” sesi, sessiz çığlığımın yankısı olarak duyulur. Karşımdakinin gözlerinde canlanan merak, adımlarımın kararlı ritmiyle beslenir ve bedenime daha yakından bakmasını sağlar. Bu, benim için bir tür büyü performansı gibi: Ne fazla kelime, ne fazladan dokunuş, sadece bedenimin doğal ifadesinin getirdiği büyülenme…

Kişisel ritüellerim, bu performansı her defasında yeniden başlatıyor. Örneğin, randevuya hazırlanırken seçtiğim ince askılı bir elbise veya belime tam oturan saten bir kıyafet, sessiz çığlığımın dozu hakkında ipuçları veriyor. İncecik kumaşla tenim arasındaki sürtünme, bedenimi açıkça gözler önüne serse de, aynı anda bir sırmış gibi korumaya devam ediyor. Çünkü ben, gösterdiğim kadarını paylaşan, ama her zaman daha fazlasını gizli tutan bir kadınım. Bu gizem, karşımdakini bana çekmeye yetiyor.

Elbette, sessizlik içindeki bu gösterinin tadı mahremiyet ve güvenlik duygusu olmadan çıkmaz. Beraber olduğum kişide hissettiğim saygı ve anlayış, bedenimi özgürleştiren bir anahtara dönüşür. Kendimi rahat ve güvende hissettiğimde, vücudumun her kıvrımını oyuna dâhil etmekten zevk alırım. Beni izleyen gözlerin hoşnutluğu, gülümsememle birleştiğinde, ortamı hiç duyulmamış bir coşku kaplar. İnsanın kendini ifade etmesinin en güçlü yolu bazen hiç konuşmamasıdır, ben buna kalpten inanıyorum.

Aynı zamanda, bu coşkuda bana eşlik eden bir de sessiz içsel anlatı var. Her randevuda, her dokunuşta veya bakışta, sanki içimdeki o sessiz çığlık biraz daha yükseliyor. Bu yükselişin karşımdakinde de bir karşılık bulması, en güzel anlardan biri. Çünkü kendimi sunarken, onun da benimle beraber heyecanlandığını, belki nefesinin hızlandığını, belki parmaklarının hafif titrediğini sezebilirim. O titreme, benim sessiz çığlığıma cevap veren bir melodinin başlangıcı olur.

Neticede, bedenimin her detayı, aslında içimden yükselen güçlü bir sesin yansıması. Bu ses, konuşmayla değil, duruşla, bakışla, hareketteki incelikle duyulur. Çünkü escort olarak insanlara tattırmak istediğim deneyim, sadece dışarıdan görülen beden kıvrımlarından ibaret değil; aynı zamanda sessiz çığlığımın kalbe dokunmasıdır. Bu dokunuş, belki dışarıdan belli belirsizdir, ama bir kez hissedildiğinde asla unutulmaz. Beni ben yapan, sessizlik içinde duyulan o güçlü ifadenin ta kendisi.